Εξωμήτριος κύηση
Η συνηθέστερη πάθηση των σαλπίγγων που χρήζει (συνήθως) χειρουργικής επέμβασης, είναι η εξωμήτριος (έκτοπος) κύηση. Η συχνότητά της είναι περί το 0,5-1% των κυήσεων. Μια προηγούμενη εξωμήτριος κύηση σε μία γυναίκα, αυξάνει ακόμη περισσότερο την πιθανότητα εξωμητρίου κύησης και στην άλλη σάλπιγγα στο μέλλον.
Αν και, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις , μια εξωμήτριος κύηση μπορεί να αντιμετωπισθεί συντηρητικά, είτε με απλή αναμονή, είτε με χορήγηση μεθοτρεξάτης (methotrexate), συχνά είναι απαραίτητη η χειρουργική αφαίρεση της εξωμητρίου κυήσεως. Αυτό είναι άκρως απαραίτητο σε περίπτωση ρήξης (σπάσιμο) της εξωμητρίου, η οποία οδηγεί σε εσωτερική αιμορραγία και θέτει άμεσα σε κίνδυνο τη ζωή της γυναίκας.
Η συχνότερη εντόπιση της εξωμητρίου κυήσεως είναι σε μία από τις δύο σάλπιγγες. Σπανιότερες θέσεις εντόπισης είναι οι ωοθήκες και ακόμα σπανιότερη, η εμφύτευση στο έντερο, ή άλλα σημεία. Σε σπάνιες περιπτώσεις κύηση, μπορεί να υπάρχει ταυτόχρονα και μέσα στην μήτρα αλλά και σε μία από τις δύο σάλπιγγες! Αυτές προέρχονται από δύο διαφορετικά γονιμοποιημένα ωάρια, το ένα έξω από τη μήτρα και το άλλο μέσα. Αυτό ονομάζεται ετεροτοπική κύηση (heterotopic pregnancy) και είναι πιο συχνή μετά από εξωσωματική γονιμοποίηση.
Επικοινωνήστε μαζί μου
Τα εργαστηριακά ευρήματα και τα συμπτώματα της έκτοπης κύησης
Αυτά περιλαμβάνουν αυξημένη β-χοριακή, κολπική αιμορραγία, ξαφνικό κοιλιακό άλγος, αλλά και λιποθυμία σε περίπτωση ρήξης. Ελλείψει υπερήχου, η κολπική αιμορραγία μπορεί να οδηγήσει σε μια λανθασμένη διάγνωση αποβολής. Στα αρχικά στάδια της εξωμητρίου, όμως, είναι πιθανό ακόμα και με υπερηχογραφικό έλεγχο, να μην γίνει ορατή η εξωμήτριος κύηση.
Ρήξη μιας έκτοπης κύησης, εκτός του πόνου, μπορεί να οδηγήσει σε κοιλιακή διάταση και αιμορραγικό σοκ.
Η καλύτερη χειρουργική αντιμετώπιση, σύμφωνα με τις ιατρικές μελέτες, είναι η λαπαροσκοπική αφαίρεση της σάλπιγγος (σαλπιγγεκτομή) που φέρει την εξωμήτριο κύηση. Σε κάποιες περιπτώσεις και ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΡΑΓΕΙ (ΣΠΑΣΕΙ) η εξωμήτριος κύηση, είναι εφικτό να αφαιρεθεί η εξωμήτριος, χωρίς να αφαιρεθεί η σάλπιγγα που νοσεί (σαλπιγγοτομή).
Η γυναίκα πρέπει να είναι ενήμερη, όμως, ότι αυτή η λύση, αν και της παρέχει την δυνατότητα φυσικής σύλληψης και από την εν λόγω σάλπιγγα, ταυτόχρονα αυξάνει την πιθανότητα νέας εξωμητρίου από την πλευρά αυτή.
Απόφραξη σαλπίγγων – Υδροσάλπιγγες- Πυοσάλπιγγες
Οι κατεστραμμένες ή αποφραγμένες σάλπιγγες είναι μια σημαντική αιτία υπογονιμότητας, είτε εμποδίζοντας το σπέρμα να φτάσει στο ωάριο που, φυσιολογικά, εισέρχεται στην σάλπιγγα μετά την ωορρηξία, είτε εμποδίζοντας το γονιμοποιημένο ωάριο (έμβρυο) να ταξιδέψει στη μήτρα για εμφύτευση για εγκυμοσύνη.
Επίσης, οι γεμάτες με υγρό (υδροσάλπιγγες), ή με πύον σάλπιγγες (πυοσάλπιγγες), είναι αιτία οξέος, ή χρόνιου πυελικού πόνου, πυρετικής κίνησης, πόνου στην επαφή κλπ.
Οι βλάβες των σαλπίγγων προέρχονται, συνήθως, από λοιμώξεις που προκαλούν το σχηματισμό ουλής (συμφύσεων) εντός αυτών. Η κύρια αιτία είναι η πυελική φλεγμονώδης νόσος (Pelvic Inflammatory Disease-PID).
Το PID προκύπτει από λοιμώξεις που ανεβαίνουν, από τον κόλπο και τον τράχηλο της μήτρας, στα ανώτερα μέρη του αναπαραγωγικού συστήματος της γυναίκας. Αυτές οι λοιμώξεις προκαλούνται συχνότερα από σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, κυρίως χλαμύδια και γονόρροια. Το PID μπορεί να οδηγήσει σε σαλπιγγίτιδα και υδροσάλπιγγα, ή πυοσάλπιγγα που μπορεί να βλάψουν μόνιμα τις σάλπιγγες.
Άλλες αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές και απόφραξη των σαλπίγγων περιλαμβάνουν:
- Προηγούμενη χειρουργική επέμβαση (συνήθως με ανοικτή μέθοδο-Λαπαροτομία) στην περιοχή της πυέλου
- Προηγούμενη σκωληκοειδίτιδα και ρήξη της σκωληκοειδούς
- Χρήση ενδομήτριου σπιράλ
- Μία προηγούμενη έκτοπη κύηση
- Η ενδομητρίωση
- Καλοήθεις κύστεις σαλπίγγων (κύστεις Morgagni)
- Ινομυώματα μήτρας
Συχνά, οι υδρο- και πυοσάλπιγγες όχι μόνο εμποδίζουν την φυσική σύλληψη, αλλά αυξάνουν την πιθανότητα εξωμητρίου κυήσεως και μειώνουν την πιθανότητα επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης, διότι το υγρό που εμπεριέχουν, παροχετεύεται προς την μήτρα και δεν επιτρέπει την εμφύτευση των εμβρύων που τοποθετούνται σε αυτήν μετά την εξωσωματική γονιμοποίηση.
Έτσι, η ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ αφαίρεση των υδροσαλπίγγων είναι συχνά απαραίτητη, πριν την εξωσωματική γονιμοποίηση. Επίσης, κάποιες φορές είναι εφικτό να ανοιχθούν οι σάλπιγγες (ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΝΕΟΣΑΛΠΙΓΓΟΣΤΟΜΙΑ) και αυτό να βοηθήσει σε αυτόματη φυσική σύλληψη.
Καρκίνος των σαλπίγγων
Ο πρωτοπαθής καρκίνος των σαλπίγγων είναι ο σπανιότερος καρκίνος των γεννητικών οργάνων της γυναίκας και αποτελεί μόνο περίπου το 1% όλων των γυναικολογικών καρκίνων. Ο καρκίνος αυτός εμφανίζεται, συνήθως, μεταξύ 40 και 65 ετών. Είναι συχνότερος στις Λευκές από τις Μαύρες γυναίκες.
Δεν είναι γνωστά τα αίτια και οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη του πρωτοπαθούς καρκίνου των σαλπίγγων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια γυναίκα μπορεί να έχει ιστορικό χρόνιας φλεγμονής των σαλπίγγων, εξαιτίας μη θεραπευμένων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών. Πιστεύεται επίσης ότι παράγοντας κινδύνου είναι να μην έχει μια γυναίκα μείνει έγκυος. Ένα οικογενειακό ιστορικό καρκίνου σαλπίγγων ή ωοθηκών μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο για καρκίνο των σαλπίγγων, αλλά και των ωοθηκών στην γυναίκα. Υπάρχουν αρκετές γενετικές μεταλλάξεις που έχουν αναφερθεί σε γυναίκες με πρωτοπαθή καρκίνο του σαλπίγγων. Οι μεταλλάξεις περιλαμβάνουν τα κληρονομικά γονίδια καρκίνου του μαστού και των ωοθηκών, και ειδικότερα το BRCA1. Πρόσφατες μελέτες, καταδεικνύουν ότι ο καρκίνος ωοθηκών συχνά ξεκινά από τις σάλπιγγες.
Σε γυναίκες με έντονο οικογενειακό ιστορικό και φορείς των ανωτέρω γονιδίων, συνιστάται η ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ προληπτική λαπαροσκοπική αφαίρεση των σαλπίγγων και ωοθηκών.
Παραωοθηκικές-σαλπιγγικές κύστεις
Οι κύστεις αυτές λέγονται και κύστεις Morgagni, βρίσκονται στο 3% των γυναικών και είναι, συχνά, αμφοτερόπλευρες . Οι περισσότερες από αυτές είναι μικρές και ασυμπτωματικές, αλλά μπορεί να γίνουν και διαμέτρου έως 8-10 cms. Τότε μπορεί να γίνουν συμπτωματικές και να προκαλούν συμπτώματα πίεσης και πόνου στην κάτω κοιλιακή χώρα. Σπανιότερα, μπορεί να οδηγήσουν σε συστροφή της σάλπιγγος, προκαλώντας οξύ πόνο. Αυτή η κατάσταση χρήζει άμεσης λαπαροσκόπησης. Πλην ελαχίστων περιπτώσεων, είναι εφικτό να διατηρηθεί η σάλπιγγα, μετά την ΛΑΠΑΡΟΣΚΟΠΙΚΗ αφαίρεση της κύστης Morgagni.
Σχετικές παραπομπές:
Προετοιμασία για την Λαπαροσκόπηση
Πλεονεκτήματα της Λαπαροσκόπησης
Γιατί να μας εμπιστευτείτε
Ο γυναικολόγος-χειρουργός Ανδρέας Μπαζαίος MSc, FRCOG, ειδικεύτηκε εξ΄ολοκλήρου στο Λονδίνο, όπου μετά από εξεταστική διαδικασία έγινε Μέλος του Βασιλικού Κολλεγίου Μαιευτήρων-Γυναικολόγων του Ηνωμένου Βασιλείου. Υπο-ειδικεύτηκε στην υπογονιμότητα και Υστεροσκοπική και Λαπαροσκοπική Χειρουργική στο Λονδίνο (St Bartholomew’s Hospital) και στις Βρυξέλλες, και απέκτησε και Master of Science (MSc) στο ίδιο αντικείμενο στο University of Warwick, England. Έχει εκτελέσει χιλιάδες υστεροσκοπικές και λαπαροσκοπικές επεμβάσεις σε Μεγάλη Βρετανία, αλλά και στα Νοσοκομεία ΙΑΣΩ και ΛΗΤΩ, από το 2000, έως σήμερα, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Είναι μέλος της ομάδας ιατρών του Τμήματος Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής του Institute of Life. Η επαφή του με τους ασθενείς είναι άμεση, και οι ασθενείς έχουν πρόσβαση στο κινητό του τηλέφωνο σε 24ωρη βάση, για εξηγήσεις και συμβουλές.
Οι πολύ σημαντικές επιτυχίες, αντικατοπτρίζονται στα σχόλια ασθενών που υπάρχουν στο παρόν site. Ένας ιδιαίτερα σημαντικός αριθμός ασθενών, σχόλια των οποίων επίσης υπάρχουν στο σχετικό link, έρχονται από χώρες της Δυτικής Ευρώπης, ακριβώς λόγω της αμεσότητας στην επικοινωνία και τα εξαιρετικά αποτελέσματα.
Μπορείτε να μας στείλετε μήνυμα είτε μέσω email στο
